Τραυματική μνήμη και πως να τη θεραπεύσετε

 

Σας έχουν πει ποτέ όταν είστε αγχωμένοι να σταματήσετε να ανησυχείτε και να χαλαρώσετε; Ότι όλα είναι στο μυαλό σας; Θα ήταν ωραίο αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Όμως δεν είναι.

 

Στο σώμα μας υπάρχει μια μνήμη απάντησης κατά του στρες, η τραυματική μνήμη, η οποία σύμφωνα με έρευνα της φυσιολογίας ζει στο νευρικό μας σύστημα. Ας πάρουμε για παράδειγα την έκθεση σε ένα αγχωτικό περιββάλον/ συμβάν. Ένα συμβάν στο οποίο αισθανθήκατε αβοήθητοι, απελπισμένοι και χωρίς να έχετε κανέναν έλεγχο. Σε αυτή τη περίπτωση εμπλέκεται και το αυτόνομο νευρικό σας (ΑΝΣ) σύστημα. Αυτό το μέρος του νευρικού συστήματος που είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο των ασυνείδητων σωματικών ενεργειών, όπως η αναπνοή. Πιο συγκεκριμένα, ήταν ο συμπαθητικό κλάδος του ΑΝΣ (που είναι υπεύθυνο για τη δράση, «μάχη ή φυγή») που ενεργοποιήθηκε όταν αγχωθήκατε. Επιπλέον, άρχισε να πυροδοτεί και μέρος του μεσεγκέφαλου, όπου ο υποθάλαμος σας στέλνει ένα όρμονικό μήνυμα στην υπόφυση σας και διεγείρει τα επινεφρίδια σας.

 

Για να ενεργοποιήσει αυτή τη «μάχη ή φυγή», ορμόνες του στρες όπως κορτιζόλη και αδρεναλίνη απελευθερώνονται απο τα επινεφρίδια σας. Βοηθούν το σώμα μας να κινητοποιηθεί ξαφνικά και να ξεφύγει απο τον κίνδυνο. Σύμφωνα με εμπειρογνώμονα τραυμάτων στον τομέα της ψυχοθεραπείας, ένα τραύμα συμβαίνει όταν αυτή η βιολογική διαδικασία είναι συγκλονισμένη και ένα άτομο δεν είναι σε θέση να απελευθερώσει και να επεξεργαστεί το αγχωτικό συμβάν. Είναι δυνατόν να αποφευχθεί μια τραυματική απόκριση με την εκκένωση της παραγόμενης ενέργειας. Για παράδειγμα, η κίνηση, το κλάμα και η κραυγή μπορούν να επιτρέψουν στο άτομο να επεξεργαστεί φυσικά το άγχος.

 

Ωστόσο, εάν η αντίδραση στο στρες δεν υποβληθεί σε επεξεργασία, η παραγόμενη ενέργεια παραμένει στους ιστούς του σώματος. Όταν ένα επακόλουθο αγχωτικό συμβάν το οποίο δεν προκαλεί και δεν δημιουργεί σοβαρή απειλή, ανακαλείται η τραυματική μνήμη. Μια μεγάλη ποσότητα ορμονών του στρες απελευερώνεται. Το αίμα τρέχει στα άκρα, διευρύνονται οι κόρες των ματιών, αυξάνεται ο μυϊκός τόνος ο οποίος παρουσιάζεται ως ένταση, αυξάνεται ο ρυθμός αναπνοής, οι καρδιακοί παλμοί γίνονται ταχύτεροι και προκαλείται εφίδρωση –ιδρώνεις. Ως εκ τούτου, το νευρικό σύστημα αποκρίνεται λες και αυτό το μικρό περιστατικό που συνέβη είναι απειλητικό για τη ζωή μας.

 

Αυτή η βιολογική απάντηση του οργανισμού είναι σαφώς πέρα απο την ικανότητα να ελεγχθεί ορθολογικά. Δεν μπορείς να σκεφτείς διαφορετικά και μην συμβεί αυτό. Το χρόνιο στρες οδηγεί σε απομάκρυνση ή ακινησία, υπερφόρτωση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και υπερβολική ορμονική απελευθέρωση, η οποία είναι επιβλαβής για την υγεία. Το εγκεφαλικό στέλεχος ( πρωτόγονο μέρος του εγκεφάλου) διέπει τη συναισθηματική εμπειρία και τη βιολογική αντίδραση μας. Όταν το εγκεφαλικό στέλεχος ενεργοποιείται απο την απάντηση της «μάχης ή φυγής», βάζει σε δεύτερη μοίρα το αναπτυγμένο μέρος του εγκεφάλου, του προμετωπιαίου φλοιού (που είναι υπεύθυνο για την λογική σκέχη). Επομένως, δεν είναι δυνατόν να βρισκόμαστε και σε κατάσταση «μάχης ή φυγής» και να σκεφτόμαστε ορθολογικά και κριτικά (όπως θα έκανε ο προμετωπιαίος φλοιός).

 

Το μη επεξεργασμένο άγχος γίνεται τραυματική μνήμη που βρίσκεται αδρανής στο σώμα. Μια ενεργοποίηση στη καθημερινότητα σας μπορεί να προκαλέσει την επανεμφάνιση της αποθηκευμένης μνήμης. Η κατανόηση του τι συμβαίνει μέσα στο σώμα και τον εγκέφαλο μας, μας δίνει συμπόνοια. Η εκμάθηση γιατί ο οργανισμός μας ανταποκρίνεται με αυτό το τρόπο, οδηγεί στην ευαισθητοποίηση και την ενδυνάμωση. Μα κινεί απο το να είμαστε απομονωμένοι, φοβισμένοι, θύματα. Με τη φροντίδα του σώματος μας και την κατανόηση των αυτοπροστατευτικών απαντήσεων του, μπορούμε να απελευθερώσουμε τη ντροπή.

 

Όταν κατανοήσουμε τη φυσιολογική διαδικασία που προσπαθεί να μας κρατήσει ασφαλές απο μια παλιά μνήμη ή τραύμα, μπορούμε να αντικαταστήσουμε την εσωτερική κρίση με καλοσύνη. Η αυτο-αγάπη γίνεται πιο δυνατή. Μπορεί η απάντηση που εκφράζει να μην μας υπηρετεί στο παρόν, όμως στο παρελθόν το έκανε. Ήταν αυτή η ίδια η απάντηση που μας είχε βοηθήσει εκείνη τη στιγμή να επιβιώσουμε.

 

Η δουλειά λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι η συνεχόμενη ανακατασκευή του σώματος μας. Αυτό μπορεί να γίνει επικαλούμενοι πρακτικές όπως ο διαλογισμός, ασκήσεις βαθιάς αναπνοής και φωνητικής, αυθόρμητη κίνηση και χορός, η γιόγκα, η χαλαρωτική μουσική, διαμονή στη φύση, τρέξιμο ή πεζοπορία και η χειροπρακτική (!!). Ακόμα και μια αγκαλιά απο ένα αγαπημένο πρόσωπο, η οποία απελευθερώνει οξυτοκίνη, μια φυσική ορμόνη που παράγεται απο την υπόφυση, προάγει τη σύνδεση και τη συσχέτιση και μας βοηθάει.

 

Όλα αυτά είναι εργαλεία για την απενεργοποίηση της συμπαθητικής απάντησης του νευρικού συστήματος και για την ενεργοποίηση της αντίθετης απόκρισης (του παρασυμπαθητικού συστήματος), που είναι ο μηχανισμός υπεύθυνος για την ανάπαυση και πέψη. Ο στόχος είναι να αισθάνεται ασφάλεια το σώμα μας. Για να ρυθμιστεί η αναπνοή, να επιβραδύνει ο καρδιακός παλμός και να κυκλοφορήσει το αίμα πίσω στα ζωτικά όργανα.

 

Αυτές οι ισχυρές πρακτικές αλλάζουν τη φυσιολογία μας και επηρεάζουν τη διάθεση μας. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας πει ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό σας, θα έχετε μια διαφορετική απάντηση.. Αυτή η γνώση μας εξουσιοδοτεί να θεραπεύσουμε παλιές πληγές. Μέσω της αναγνώρισης της δύναμης που μπορεί να έχουν τα τραύματα απο το στρες στη ζωή μας και την κατανόηση των μηχανισμών με τους οποίους γίνεται η θεραπεία, μπορείτε να δημιουργήσετε μια πιο ολοκληρωμένη και χαρούμενη καθημερινότητα.

 

 

Έχετε περισσότερες ερωτήσεις για το πως η χειροπρακτική μπορεί να σας βοηθήσει και τι μπορείτε να κάνετε για να ξεκινήσετε φροντίδα μαζί μας; Επικοινωνήστε σήμερα μαζί μας, στο 22210-87069, θα χαρούμε πολύ να φανούμε χρήσιμοι!

 

 

Πηγή: http://upliftconnect.com/stress-its-not-in-your-head-its-in-your-nervous-system/